Succesvolle picket bij MS Mode beëindigd door handhaving & politie

Afgelopen zaterdag voerden we actie bij MS Mode in Osdorp. MS Mode is de belangrijkste klant van het Bleckmann-distributiecentrum waar Joery* werkte. Joery verrichte veel werk voor de webshop. Met de actie riepen we MS Mode op Bleckmann tot verantwoording te roepen. Joery is daar ontslagen, omdat hij kritiek gaf op onveilig en respectloos gedrag van leidinggevenden (hier meer info). Na 3 acties bij Bleckmann, is het tijd voor een andere tactiek. We stonden bij MS Mode met een spandoek en deelden flyers uit aan voorbijgangers en klanten. Handhaving was snel ter plekke om onze actie ongegrond in de weg te zitten, en het eindigde met onwettige inbeslagname van spandoek en ander actiemateriaal door de politie.

Eind oktober waarschuwden wij MS Mode per brief. We schreven dat ze hun verantwoordelijkheid moesten nemen hun voormalige webwinkelmedewerker. Dat ze hun afkeuring over diens behandeling dienden uit te spreken bij hun logistieke partner Bleckmann. Anders zouden we ons gedwongen zien actie te ondernemen. Kort na het versturen van deze brief wilde Bleckmann met ons praten. Helaas, zo blijkt uit het verloop, was de boodschap vanuit MS Mode aan Bleckmann niet duidelijk genoeg. Zoals de Bleckmann HR-directeur Hilde Ryken zelf aangaf in het gesprek waren ze louter gekomen om te praten. Wij lieten Bleckmann achter met de boodschap: “jullie horen nog van ons” en organiseerden een actie bij MS Mode in Osdorp.

We stellen ons op voor MS Mode Osdorp. Zaterdagmiddag, het is druk. Eén van ons loopt de winkel binnen en informeert het personeel middels een brief. We hebben naast ons spandoek twee vers gespoten borden. “ontslag wegens kritiek” en “boycot MS Mode”. Met flyers benaderen we het winkelend publiek, één van ons wisselt toespraakjes af met leuzen en vult de winkelstraat met flink wat geluid. Het is even onwennig als je er net staat, je voelt je aardig bekeken.

“Terecht, pik het niet!”

Weinig mensen blijken het bedrijf Bleckmann te kennen. Het bredere verhaal dat we vertellen over herkennen veel buurtbewoners gelukkig wel. Dit is een volksbuurt: hier wonen veel mensen in die precaire banen waar Vloerwerk typisch actie rond voert. Onze leuzen gaan natuurlijk over Joery* en onze eisen aan Bleckmann en MS Mode. Maar we hebben een breder verhaal en dat slaat aan. We agiteren tegen werkers behandelen als wegwerpartikelen. Tegen gelatenheid. Maar voor solidariteit, strijd en organisatie. Voorbij wandelende oudere vakbondslui herkennen hun vrienden. Zo komt een buschauffeur er bij staan en deelt z’n verhalen over hun stakingen. Anderen roepen: dit hadden we dertig jaar eerder moeten doen!

Het personeel van MS Mode vind het wat minder leuk. Natuurlijk, vanuit hun functie gezien associëren zij zich in deze situatie in de eerste plaats met MS Mode. Ze vragen of we voor de deur weg kunnen gaan. Dat kan, we stappen opzij. Een paar minuten later komt iemand met ons praten met blijkbaar een positie van enige autoriteit. De klanten hebben er last van, zegt ze. Ze willen ons zien wieberen, anders belt ze de politie. Natuurlijk, zeggen we, we gaan meteen weg. “Als jullie Bleckmann duidelijk maken dat er opnieuw gepraat moet worden met Vloerwerk en nu met de oprechte insteek om er uit te komen en niet met lege handen aan de onderhandelingstafel te komen.”

De actie trekt bekijks. Mensen lopen langs en moedigen ons aan: “terecht, pik het niet”. Solidaire Osdorpers vragen wat ze kunnen doen om te helpen. Zo was er een oudere Surinaamse dame, iemand die typisch bij MS Mode haar kleding zou halen. Een paar minuten na ons gesprek met haar komt ze weer naar buiten. “Ik heb ze gezegd dat dit echt niet kan, laat ze dat distributiebedrijf zeggen dat het opgelost moet worden.” Niet iedereen in Osdorp is solidair. Een aantal mensen snauwt ons iets toe. Zo was er de vrouw die deze les deelde: “als je gewoon je mond had gehouden, had je je baan nog gehad”. Het is jammer, maar helaas typisch 2019, om dit soort gif van Amsterdamse mede-werkers te horen.

100,- euro boete per flyer

Na een half uurtje actievoeren arriveert het gezag in de vorm van de handhaving. Met motoren en auto’s komen ze aangereden. De auto’s lijken op politieauto’s, en als je niet goed oplet zou je ze bijna verwarren, net als handhavers zelf. De heren eisen onze vergunning op, waarop we ze mededelen dat een dergelijke vergunning niet kan bestaan omdat ze in 1983 zijn afgeschaft. De handhavers dreigen vervolgens te bellen en aan de Hoofdofficier van Justitie te vragen of wij hier mogen staan. “Dat meen je niet. Het enige wat jullie mogen is klikken bij de echte politie?” grapt iemand. “Wij gaan ondertussen even door okee?”

Bijzonder op prijs stellen de handhavers onze opstelling niet, maar wij verplichten hun ook niet om te blijven. Door hun omringd zetten wij onze leuzen weer in. “Als je bij Bleckmann kritiek heb op het management wordt je ontslagen. Als je hiertegen protesteert sturen ze de politie, of soort van, op je af! Stop onzin-ontslagen!” Ze staan wat verbouwereerd om ons heen met de handen in de zakken. Ondertussen weten ze wel de aandacht op ons protest te vestigen en telkens meer mensen komen kijken. Nu kan niemand meer om ons heen. Aangemoedigd heft onze spreker de leuzen nog harder aan. Voorbijgaande groepjes jongeren reageren op onze algemene leuzen met instemming. Eén groepje blijft hangen en we gaan met hun in gesprek over organiseren en verzet. Dit terwijl op een afstandje de klikkende handhaver-baas met z’n telefoon in de hand loopt te ijsberen. Een aantal Osdorpse jongeren, die genoeg overlast ondervinden in hun wijk van de alom aanwezige handhaving en politie, kan wel waarderen dat wij de draak met hun steken.

Waar handhavers geen assistentie voor nodig hebben daarentegen is beboeten. Ze verbieden ons dan ook om flyers uit te delen op straat. Het zou in heel Amsterdam verboden zijn. Onze woordvoerder protesteert dat dat louter zou gelden voor commerciële uitingen. De boete van €100,- per uitgedeelde flyer vonden wij toch net iets te veel om bluf op te roepen. Opnieuw creëert de handhaving een absurde situatie. Ze stonden naast al onze mensen om te controleren of geen flyers werden uitgedeeld. Meermaals spraken voorbijgangers na dit verbod Vloerwerkers aan: wat is hier aan de hand? De Vloerwerker: “Ik zou u wel een flyer willen geven waarin het staat maar helaas is dat verboden in Amsterdam tegenwoordig. Ik mag het u nog wel uitleggen.” Ondertussen, op de straathoek, nog steeds, een ijsberende handhaver met mobiel aan het oor. Eén van ons geint: “Hij heb de klantenservice van de politie gebeld. ‘Er zijn nog 5 wachtenden voor u’”.

De Graaf van Osdorp

Wij hadden nooit bedacht zoveel bekijks te trekken met een handvol activisten in Osdorp. Voor de aanwezigen die al wat langer actievoeren en meer protesten voor winkels hebben meegemaakt is het ook wel een opmerkelijke afwisseling. Acties als deze zijn doorgaans een vrij saaie bedoening, zeker als je ze zelf klein inzet. Hoeveel heibel wil men rondom een MS Mode vestiging creëren? Op een gegeven moment worden we ongeduldig en we spreken de handhavers er op aan nu toch eens op te schieten, of ons met rust te laten. “Dat werd tijd zeg”, er arriveert een daadwerkelijk blauw-rood gestreepte wagen. “Ik begon het al behoorlijk koud te krijgen!”.

De agent steekt af bij handhavers. Hij torent boven hun uit en stapt recht op ons af. De agent komt niet slechts de orde maar ook het respect voor het gezag herstellen. Ook hij begint weer over de fictieve vergunningen. “Zullen we elkaar deze onzin besparen?” zeggen wij hem. “Als je ons wilt vorderen, doe dat dan, of laat ons met rust”. Dan gaat hij ons sarren en pakt al onze spullen af. Als hij een van onze borden afpakt roept iemand: “Ja maar agent, dat is een erfstuk!”. Bij het identificeren doen ze nog moeilijk tegenover onze metaalbewerker die uit Venezuela komt. Ze eisen van hem uit z’n hoofd z’n BSN nummer op te zeggen, wat hij natuurlijk niet kan. Als hij even later weigert de agent een hand te geven ontploft die. “I can throw you in prison right now!” De agent beweert dat Osdorp zijn wijk is en hij bepaalt wat hier gebeurd. Het doet ons niets. Amsterdam is onze stad, agent, en arresteren wegens het weigeren van een hand doe je niet. “Hij denkt zeker dat hij de Graaf van Osdorp is!”

Vervuld van de actie gaan we weg en we bedanken elkaar voor de dag. We zien elkaar weer, op de demonstratie op 6 december en zeker weten ook nog daarvoor. Wij gaan door!

*Joery is een pseudoniem