Vloerwerk bezocht Bleckmann en ontdekte wat verkeerd was aan het management.

Vloerwerk heeft een eerste picket gehouden bij Bleckmann, het bedrijf waar Joery* werkte. Joery’s contract is daar niet verlengd nadat hij zich uitsprak tegen het respectloze gedrag van managers. De reactie van het ‘management’ van Bleckmann haalde alle mogelijke twijfel over de zaak weg. Wie zwaait de scepter bij Bleckmann, leiders of hooligans?

Het was een behoorlijk eindje fietsen voor sommigen naar de gigantische hal van Bleckmann aan de Amsterdamse Beiraweg , die wel drie verdiepingen telt. Het bedrijf is gevestigd aan de meest westelijke rand van de haven. Heel het gebied staat vol met imponerende bedrijfspanden en fabrieken zo groot als woonwijken. Weinig mensen weten van deze industriële kant van Amsterdam omdat het zo veraf ligt.

Met z’n vijfen verzamelden we bij de bushalte en bespraken de actie voor. Met een spandoek en flyers wilden we het liefst collega’s van Joery spreken. Aan het begin van de pauze zochten we ze op bij de rookplek. Joery vertelde nog over de kleurcodes waaraan we mensen konden herkennen: gele hesjes zijn gewone werkers, rood is BHV, blauw is faciliteiten en zelfde rang als geel, zwart is management. Hoe lang zullen we kunnen blijven?

Het management van Bleckmann laat zien wie ze zijn

Eén werker komt naar buiten. De rest eet eerst een bammetje en gaat daarna roken. Hij heeft z’n prioriteiten net andersom. Na een kort babbeltje haast hij zich naar binnen. Wij hangen ons spandoek op: Bleckmann klerestreek! Ondertussen vertelt Joery meer over de dingen die hij meemaakte op het bedrijf. Scheldpartijen en seksistisch taalgebruik behoorden tot de orde van de dag. Dan komt de haastige roker weer naar buiten – met voorop 4 mannen in zwarte hesjes.

De potige maar niet al de grote mannen maken geen geheim van hun bedoelingen. Weg moeten we en snel een beetje. Een aantal dingen vallen ons snel aan hen op. Een tattoo met drie punten op de rug van de hand. Een oud teken van een stevige veroordeling en een tijd brommen. Een ander in de groep die opzichtig zijn spieren aan het fleksen is en als een roofdier ons aankijkt. Hun leider, een manager waar Joery meerdere aanvaringen mee heeft gehad over zijn houding, probeert over ons heen te walsen. “Volgens mij zijn dit oude hooligans, laten we ‘m maar smeren” merkt één van ons op.

We willen best een stuk verplaatsen maar laten ons ook niet zomaar wegjagen. De stoep is ook goed. De Bleckmann-hooligans proberen Joery flink te intimideren, maar we zijn vandaag met een groep. Van een weerwoord zijn ze blijkbaar niet gediend, maar dat zal ons een worst wezen. Ze hebben ook geen antwoord op onze vraag: Als Joery zijn werk zo slecht deed, waarom was hij dan goed genoeg om iemand in één dag perfect in te werken? We hoeven ook niet bij de rokers te staan om gehoord te worden en we trekken onze strot open. “Bleckmann klerestreek!” schreeuwen we terwijl we de eisen herhalen. Zo gaan we even door. De werkers zitten vlak naast ons in de kantine en hebben ons zeker gehoord. Het stemt tot tevredenheid.

Een succesvol begin van de campagne voor respect en werk.

We hebben twee belangrijke successen behaald met deze eerste actie. Ten eerste hebben we de ‘managers’ van Bleckmann ontmaskerd voor wat ze zijn: geen leiders maar pestkoppen en agressievelingen. Het schijnt dat Bleckmann grote moeite moet doen om aan genoeg werkers te komen. Misschien dat een aantal potentiële werkers zich zullen bedenken als ze lezen onder wat voor lui ze moeten komen te werken.

Ten tweede hebben we zelf het prettig gevoel van onderlinge solidariteit. Zoals eigenlijk altijd met een Vloerwerk actie is het transformerend voor de deelnemers. We voelen ons er groter door. En voor Joery verandert het conflict van één dat hij alleen moet voeren naar één met kameraden. Een prachtig gevoel.

Bleckmann is nog niet van ons af.

Wij eisen:
Joery terug op het rooster!

Compensatie voor gemiste uren!
Respect voor alle Bleckmann werkers!

* Joery is een pseudoniem