De strijd tegen burn-outs gaat Vloerwerk na aan ‘t hart

Wanneer je het over hedendaagse misstanden op de werkvloer hebt, kan het niet anders zijn dan dat het woord burn-out een keer valt. Dat is niet heel raar aangezien steeds meer mensen er in hun omgeving of direct persoonlijk mee te maken krijgen. Uit een onderzoek van CBS en TNO uit 2014 blijkt dan ook dat één op de zeven werknemers kampt met burn-outklachten. Dit aantal wordt alleen maar hoger en daarbij wordt de leeftijd dat men last krijgt van dergelijke klachten steeds lager.

De mensen die zich melden bij Vloerwerk komen vaak ook met verhalen waarin een burn-out een centrale rol speelt. Zij zijn diegenen die onze hulp het hardst nodig hebben en die we graag willen en ook kunnen helpen. Hun psychologische last wordt immers meestal veroorzaakt door misstanden op het werk. Daarbij merken we echter dat we steeds vaker tegen dezelfde problemen aanlopen. Namelijk dat mensen die iets willen doen tegen het onrecht dat ze wordt aangedaan op het werk, daar niet meer de puf voor hebben door datzelfde werk.

Dit onderstreept maar eens te meer de noodzaak van solidariteit, want aan de goodwill van werkgevers kunnen we het echt niet overlaten. De voorbeelden hieronder hebben met burnouts te maken en zijn we als vrijwilligersorganisatie onder andere tegengekomen. Steeds moesten we onszelf de vraag stellen wat wij konden betekenen voor de persoon en waar hij of zij zelf bij geholpen wilde worden.

Een tijd geleden kwamen we in contact met iemand die voor een kledingbedrijf werkte, maar in de ziektewet geparkeerd zat. Hij had al tevergeefs geprobeerd te reïntegreren. Dat ging in het begin echter moeizaam en uiteindelijk helemaal niet door pesterijen op het werk. Deze waren structureel en hij was niet de enige die slachtoffer werd van de bederfelijke sfeer op de werkvloer. Hij vertelde ons dat één van zijn collega’s uiteindelijk zelfmoord heeft gepleegd n.a.v. het psychische geweld. Ondanks deze schok wilde hij toch doorgaan met zijn werk. Dit kwam omdat hij er niet alleen financieel, maar ook voor zijn verblijfsvergunning van afhankelijk was.

Hij wilde terecht dat er wat ging veranderen bij dit bedrijf. Daar had hij zelf ook ideeën over, onder andere door er andere collega’s bij te betrekken. De pesterijen waren immers een structureel en terugkomend probleem waar uiteindelijk meerdere mensen mee gemoeid waren. Op den duur kwam hij Vloerwerk tegen en na het horen van zijn verhaal wilden wij hem als organisatie uiteraard graag helpen. Twee keer hebben we tevergeefs geprobeerd om met hem samen af te spreken en te bekijken wat de mogelijkheden waren om hem te ondersteunen. Elke keer ging het op het laatste moment helaas niet door en dat kwam volgens hem doordat hij niet goed in zijn vel zat.

Tijdens het laatste telefoontje dat Vloerwerk met hem had gaf hij aan dat hij er flink doorheen zat. Hij ging via juridische weg nog wat proberen te doen. Van het enthousiasme om iets wezenlijks binnen dit bedrijf te veranderen was helaas maar weinig meer over. De pesterijen hadden hun tol geëist en daardoor was hij juist niet meer in staat om er iets aan te doen.

Anderen proberen het juist eerst via de juridische weg om vervolgens over te (willen) gaan op een andere vorm van actie. Zo trok een vrouw een tijd terug bij ons aan de bel nadat ze al een juridische procedure was gestart. De aanleiding hiervan was een langdurig arbeidsconflict tussen haar en haar werkgever. Deze procedure verliep nogal moeizaam doordat ze naar aanleiding van de procedure getreiterd werd door haar werkgever.

Ze raakte hierdoor overspannen en zag zich gedwongen om zich voor langere tijd ziek te melden. Het ging hier, net als het vorige voorbeeld van het kledingbedrijf, wederom om een structureel probleem. Volgens een lid van de Ondernemingsraad kwam het vaker voor. Blijkbaar was de achterliggende reden dat er op deze manier geprobeerd werd om de verzuimcijfers terug te dringen. Iemand onder druk zetten en treiteren om zo de verzuimcijfers omlaag te brengen werkt uiteraard averechts. Dat blijkt dan ook in de praktijk.

De werkneemster kreeg uiteindelijk officieel de diagnose burn-out en zat definitief thuis. Heel dapper wilde ze samen met Vloerwerk een artikel schrijven over haar verhaal en andere misstanden op haar werk. Wij zagen dat graag gebeuren aangezien haar verhaal heel waardevol is. Ze vertelde over de impact die het hele voorval op haar had gehad. Zo gaf ze bijvoorbeeld aan dat wanneer ze reageerde op een e-mail, ze daarna weer in bed moest gaan liggen om uit te rusten. Volgens eigen zeggen was ze een irritant, langzaam werkend apparaat geworden. Het is natuurlijk nooit leuk om dat over een ander te horen, maar het is nog erger om het van jezelf te denken.

Ze probeerde zichzelf nog te pushen om een opzet te schrijven voor een artikel, maar dat was uiteindelijk ook te hoog gegrepen. Dat is jammer. Niet omdat we vinden dat mensen koste wat kost hun verhaal moeten doen, maar omdat hun verhaal er toe doet.

Misstanden op de werkvloer zijn vaak niet eenvoudig op te lossen en brengen meestal veel stress en druk met zich mee. Wanneer het je overkomt, zorgen die misstanden en de daarbij komende zorgen er juist weer voor dat je er minder goed wat aan kan doen. Dit kan zover gaan dat iemand uiteindelijk met een burn-out thuis zit en alledaagse taken alle moeite van de wereld kosten.

Het is belangrijk om te weten dat het niet aan jou ligt wanneer je in een soortgelijke situatie terecht komt, maar aan de omstandigheden. Mocht je ooit een burn-out krijgen, weet dan dat je niet alleen bent en dat het geen kwaad kan om hulp te zoeken. Bij Vloerwerk kijken we samen met jou naar wat er mogelijk is en wat we samen kunnen doen. Dat doen we op een manier die past bij jouw situatie en waar jij je prettig bij voelt.

En wanneer uiteindelijk de misstanden op jouw werkvloer zijn opgelost en je weer met beide benen stevig op de grond staat, zien we natuurlijk graag dat je jouw ervaring weer inzet om anderen te helpen die iets soortgelijks doormaken. Samen sta je sterk!